Küfretmek

İnsan psikolojisi garip bir buhran ki ne yapacağı belli olmaz. Bir bakmışsınız gülen,şakalar yapan,kahkahalar patladan kişi 2-3 dakika sonra sinir küpü olmuş, sağa sola sövüyor... Onun suçumudur bu yoksa hayatın mı bilinmez ama ortada illa ki bir şeyler vardır. Bazen ise ortada fol ve yumurda yokken insana daral gelir, neden bilemez canı sıkılır, belki ağlamak ister, belki kavga etmek, belki de küfretmek ister sağa sola ele güne...

Güzel bir şey midir küfretmek? Elbette ki hayır... Ancak bir anlık psikolojidir işte. İnsanı yer bitirir; ama küfrederse belki de rahatlar biraz...

Bazen çocuk olmak istiyorum, küfrettiğimde insanlar kızmasın... Gülsün küfretmeme, kahkaha atsın... Bak şu eşşek sıpasına desin... Yine küfredesim var şu an... Ama neye bende bilmiyorum. Çocuk olmadığım geliyor aklıma sesli sesli, bağıra bağıra küfredemiyorum... İçimden sadece kendi kendime mırıldanıyorum ilginç sözleri... Ama kime mırıldandığımı bilmiyorum...

Saçmalık ötesi bir şey olsa gerek...