Öğretmenlerin Öğrenci Olması

Küçükken ufacıkken hiç büyümesem hep öğrenci kalsam dediğimi hatırlarım. Elbette sınavlar olmayacaktı, sözlüler olmayacaktı ve bizler okula gidip eğlenip geri dönecektik. Ne güzel olurdu değil mi öyle... Şimdi bakıyorumda o zamanlarda içimden geçirdiğim bu düşünce gerçekleşti. En azından bir kısmı... Ben hala okuldayım ve hayatım okulda geçecek yine öğrenciyim ve azıcıkta öğretmen...

Tabi bu olayın gerçekleşmesinin sebebi acaba benim bu masum isteğim miydi yoksa büyükannemin sünnetimden sonra kesilen parçamı okuduğum ilkokulun bahçesine atıp öğretmen olmamı dilemesi miydi bilemiyorum... Eğer ki ikinci sebepse ucuz atlatmışız. :D

Şimdi öğretmenlik serüvenimizin 1,5 yılı dolarken hala öğrenci olduğumu düşünüyorum. Ve her zamanda öyle kalmak isteyeceğimi biliyorum. Çünkü bu süreçte ben sadece öğretmenim dersem sayıklamaya başlayacağımı ve bir süre sonrada gerileyeceğimi görebiliyorum...

O yüzden acaba her zaman en güzel olan "Öğretmenlerin Öğrenci Olması" mıdır bunu yaşayıp görmek için sabırsızlanıyorum.

Tabi ki bizim bu okul içerisinde öğrencilerle birlikte gelişen özelliklerimizin dışında zaman zamanda gerçekten öğrenci olduğumuz durumlar ortaya çıkıyor. MEB bunlara "Seminer" diyor biz ise "Aman Allahımmmm sabahın köründe, hele hele de hafta sonunda kim gidecek yaaa!" diyoruz. :)

Geçtiğimiz 2-3 hafta sonunda da "Özel Öğretim Semineri" adı altında bir seminere gittik ilçemizdeki öğretmenlerle. Bu seminerde özel eğitime ihtiyacı olan öğrencilerimizi nasıl tespit edebileceğimiz, onlarla nasıl ilgileneceğimiz, onları nasıl yönlendirebileceğimiz gibi bilgileri dinledik ki zaten bunları sınıf içerisinde yaşayarak öğrendiğimiz gerçeği kaçınılmazdır.

Bu seminerde dikkatimi en çok çeken şey ise seminere katılan öğretmenlerin yani bizlerin sınıftaki öğrencilerden hiç bir farkının olmamasıydı. Bizim sınıfımızda nasıl öğrencilerin dikkati kısa sürede dağılıyorsa, nasıl yanındaki arkadaşlarıyla konuşuyorlarsa, nasıl çişleri kakaları geliyorsa, nasıl konuyu anlatanı dinliyormuş gibi yapıp da dinlemiyorlarsa hepsi bizlerde de mevcuttu. Ayrıca bizlerin çoğunda üniversiteden kalma olan kötü bir alışkanlıkta vardı yoklamayla ilgili...

Bunları gözlemlerken neden öğrencilerime gürültü yaptıklarında kızdığımı, neden beni dinlemediklerinde fırçaladığımı düşündüm. Evet suçluydum. Ben onların dikkati açık tutamıyorsam, onları derse, konuya odaklayamıyorsam tek suçlu benim; çünkü onların o kımıl kımıl beyinlerinde kim bilir ne tilkiler dolanıyor.

Artık bu konuda onlara daha az kızmayı, dikkatlerini çekebilmek için türlü türlü atraksiyonlar yapmam gerektiğini daha iyi anlamış oldum. Çünkü öğrencilik zor bir şey hele de öğrenmek istiyorsanız...

Bize üniversitede öğretilen bilgiler genelde rafta kalıyor, zaten "Öğretmenlik okulda öğrenilir." diyen hocalarımızında bu sözleri daha çok anlam kazanıyor.

Siz siz olun BEN ÖĞRETMEN OLDUM demeyin, ÖĞRETMEN OLMAYA ÇALIŞAN ÖĞRENCİYİM deyin. :)