Erken Jübile

14 Şubat Sevgililer Günüydü ve biz çok pis gaza gelerek göbek eritme aşkı ve içimizdeki Usain Bolt potansiyelini ortaya çıkarmak için her akşam saat 22.00 sularında koşmaya, akabinde eve geldiğimizde mekik çekmeye başladık. İlk gün gidiş zorladı, geliş zorladı, boğaz balgamlandı, üst solunum yolları açılarak sümük  akıttırdı; ama yılmadan koşmaya devam ettik. İkinci gün biraz daha iyiydim, en azından 2 km'lik yolu zorlanmadan gittim, azıcık açma germe hareketinden sonra dönüş yoluna koyuldum; ama 1500. metrede jok atmak zorunda kaldım; ama daha iyiydim.

3. gün ise performansımın zirvesinde, gaza gelmenin de şahikasındaydım. Evet evet süperdim 4 km'lik gidiş geliş yolunu tempolu bir şekilde kasılmadan asılmadan osurmadan gittim ve geldim. Alkışları duyar gibiyim. Ve o an anladım ki sporu zirvede bırakmalıyım. En iyisini yaptığım an bırakmalıyım.

Ama bir hata yaparak 4. günde koşmaya çıktım. Gidiş yolumuz rahattı 2 km'yi tempolu bir şekilde katettikten sonra açma germe, yere serilme hareketlerinin sonunda dönüş yoluna koyulduk. 1. kilometreden sonra benim kalın kemikli bacaklarım artık beni taşımıyordu. Akşamın karanlığında dötten soluyan bir şekilde spor hayatımı sonlandırdım. Taraftarlar son performansa üzülse de beni 3. gecedeki performansım ile hatırlamalarını temenni ediyorum... Atletizm nankördür biliyorum her zaman en iyisini yapmak zorundayız; ama bazen düşüşler yaşayabiliyoruz...

Tüm atletizm akabinde spor camiasına duyurulur.

Artık Varto hastane yolunda gece 22.00 sularında endam endamlı salınan bir delikanlı göremeyeceksiniz. Sakın ama sakın ağlamayın... O sizler için Football Manager 2010 ile spor hayatına devam edecektir...