Mezun Olurken Sevinmek Saçmalık Değil mi?

Şimdi facebook'ta gezinirken bir arkadaşın mezuniyet fotoğrafları denk geldi. Herkesin ağzı bir karış ağız, hatta tabiri caizse ağızları kulaklarında hepsinin. Mutluluktan uçuyor kuzucuklar. Ama neden seviniyorlar anlam veremedim. Muhtemelen mezuniyet görenlerinden 1-2 hafta sonra kpss var, hepsi son senenin verdiği rehavetle gezip tozdular, doğru  düzgün ders bile çalışmadılar. Hayat onlar için en boktan sürecini işletmeye başladı ama hiçbiri şu anda bunun farkında değiller; çünkü hayatlarının garantisi yok. Çünkü öyle bir ülkede yaşıyoruz. Oha demeyin, bu ülke de hayatın garantisi yok demeyin. Bas baya yok. Yani sen dört sene üniversite okuyorsan ve iş bulabilmek için hala sınavlara giriyorsan hiçbir garantisi yok.

İşte bu gerçeklerle yüzleşmeye yavaş yavaş başlayacaklar. Üniversitedeki batak geceleri, canlı müzikler, kanlı gezişler son bulacak; ama farkında değiller. Hatta mutluluktan neredeyse dudaklarından öpecekleri hemcinsleri-karşı cinsleri 1-2 hafta sonra onlar için birer yabancı olacak. Ama şu anda inanmak istedikleri, onlara dayatılan göz boyamalık bir tiyatro. Ve son perde kapanıyor...

Hayat ise açılıyor, e haliyle de saçılıyor. Saçılacaklar hayata sereserpe...

İşte bu savaştan az durup düşünen, yarını sorgulayanlar ayakta kalacak. Diğerleri ise anne babasının eline bakacak, öğrenim kredisini ödemeleri için yalvaracak. Hem 4 sene oku, ailene masraf ol, hem de mezun ol 6-7bin TL borçlan. Ama her şeye rağmen mezun olmaktan hoşlan...

Bence mezun olmayan üniversite de okuyan arkadaşlarım hiç gerek yok. Aklınız bir karış havadaysa hiç gerek. Ama benim dötüm yiyor diyorsanız mezun olun gitsin ve hayat sizi içine çeksin. Hadi bakalım yardırın...