Bursa Bursa Bursa :=)

Cuma günü doktor amcanın bana boğazların çok kötü dinlenmen lazım demesinin ardından verdiği rapor doğrultusunda Bursa'ya yollanmıştım. 24 saatlik yolculuğun ardından evime gelip annemi evde göremeyince ne kadar çok özlendiğimi anladım. Ardından önüme dünden kalma yemek bitsin diye itilince yeniden doğmuş gibi oldum. Olsun yıkılmadım! Her neyse o akşam 20.30 gibi uyuyup sabah 07.30'da uyanınca baya bir yorulmuş olduğumu anlamıştım. Sabahta erken kalkmanın verdiği mallıkla günü pazartesi sandım ve arkadaşların işe gitmiş olacağını ve ancak akşam üzeri işlerinden döneceklerini düşünerek hadi bahçeye gidelim dedim ve üst kat komşularımızı da alarak bahçeye gittik. Her yer hayvan gibi yeşermişti yine, kuş sesleri, böcek sesleri, güneşli günü ferahlatan rüzgar esintisi iyi geldi.

Sanırım biraz çenem düştü bahçede yine kaka çocuk muamelesi gördüm :) Şimdi ben ne yapayım kasaptan bir şeyler aldıktan sonra ben hesabı öderken annemlerin fırına geçtiği sırada fırıncı amcanın şu "Annen hep bizim buradan alış veriş yapar, keşke herkes annen gibi içten gülse ve samimi olsa. O zaman hiç kötülük olmaz." cümlesini şu şekilde "Anne kasaptaki adam seni çok beğenmiş babanı boşarsa ben alırım onu, çok iyi bir insan, ne de güzel gülüyor. Ver Abi bir sucuk annem senin olsun dedim." diye çevirmişsem. :) Çok mu kaka çocuğum ha, bir sucuk için insan annesini diline dolar mı? :) Tabi bu günün en masum esprilerinden biriydi :)

Ama kanımca salakça olan espri yeteneğimi nereden kapmış olduğumu anlamaya başladım. Şöyle ki; annemler bahçeye indiler şöyle bir göz atmaya. İner inmez de geçen gecelerin birinde çok esen rüzgar sonucunda bir erik ağacının yıkılmış olduğunu gördüler. Tabi çok üzüldüler ben ise hiç sallamadım, ardından annem ağacın Kenan Dayımın olduğunu söyleyince ben "Kenan dayımınsa sorun yok iyi ki yıkılmış :=)" dedim. Bir süre sonra da dayım geldi, eriği gördü dünyası karardı. Çok sever bahçesindeki ağaçlarını, tavuklarını. Hatta bir gün tavukları hastalıktan öldü diye sabahtan akşama kadar içmişliği vardır. Her neyse yine efkarlandı ve durdu durdu "Ağacın yıkılmasını anlıyorum da neden hep benim ağaçlarım yıkılıyor (annemi göstererek) keşke senin ağacın yıkılsaydı." demez mi :) Çok kötü niyetli çok :)

İşte akşam etmeden bahçeden döndük. Ben mahalleden arkadaşların yanına indim. Bindim arabaya direk bir Pub'a geçtik meğerse maç izleyecekmişiz. Ama doluydu, bizde çıktık Heykel'e bıraktık arabayı arka sokaklara sallandıkaşağılara... Aman Allahım medeniyet ne güzelmiş, her hafta sonu balık gören ben çeşit çeşit insan gördüm. Tabi oryantasyon sürecim biraz sürdü sonra geldim kendime. Oradan Bursa Atatürk Stadına doğru ilerledik ve maçın ikinci yarısında stadın dışında da olsa o heyecanı yaşadık. Bir bizim maçı takip ediyoruz bir Fener maçından haber alıyoruz. Çocuklarla bağırıyoruz, meraklanıyoruz ve sonunda şampiyon oluyoruz :) Süperdi ya :) Bursa'ya bir adım attım Bursaspor şampiyon oldu, helal olsun be :)

Sonra Altıparmak'tan Heykel'e doğru taraftarlarla yürümeye başladık. Trafik iptaldi, ellerinde bira şişesi olan ergen gençlerle bağıra bağıra, oynaya oynaya, zaman zaman bayrakların altında zıplaya zıplaya eğlendik. Ama Vallahi Billahi el alemin arabasını sallayıp amortisörlerini heba etmedim, onlar diğer kötü çocuklardı :)

Şaka maka tarihimizde ilk defa şampiyon olmuştuk hemde Fenerbahçe'yi çıldırtarak :) Süper ya :)

Bende bu mutluluğumu Fenerbahçeli arkadaşlarımla kutlamak istedim; ama bazılarının sporun dostluk ve kardeşlik olduğunu unuttuklarını gördüm, tabi üzüldüm. Neyse sağlık olsun :)

İşte böyle neşeli bir Bursa süreci başladı, bakalım bu bir hafta da böyle eğlenceli olur :) Kop kop kop :P

Bu arada beni en çok üzen şeyse maç alanına gideceğimizi bilmediğim için fotoğraf makinemi yanıma almamış olmamdı, ne güzel kareler yakalamak  vardı ya! Artık seneye :P