Kendine Yeten Bireyler Yetiştirmek

Çevremizi incelediğimizde kendine yetmeyen sürekli etrafından desteklenmek isteyen bireyler görürüz. Belki de kendimizde öyleyizdir.

Bunun suçlusu ne bizi ne de o kişiler.

Bunun en büyük suçlusu bizi ya da o bireyleri yetiştiren ebeveynler, öğretmenler...

Çünkü kişi etrafından nasıl bir enerji alırsa o yönde bir çizgi çizer hayatına.

Doğduğu anda çevresine en bağlı olan canlı şüphesiz ki insandır. Diğer hayvanları incelediğimizde hepsi beslenme, boşaltım, barınma gibi refleksleriyle birlikte hayata 3-0 önde başlıyor insanlardan. Ama biz doğumla birlikte çevremizdekilere bağımlıyız.

Anne sütüne, annemizin altımızı temizlemesine, annemizin gazımızı çıkarmasına, bize konuşmayı, koşmayı öğretmesine ve dahasına.

İşte bunlarla birlikte bize şekil veren ebeveynlerin tutumları çok önemli. Acaba bizi tamamen kendilerine bağımlı halde mi yetiştirecekler yoksa kendi ayaklarımız üzerinde durmamıza yardımcı mı olacaklar?

Elbette doğru olan bireylerin kendi ayakları üzerinde durmasını sağlamaktır. Bununla ilgili bir örnek vereyim ;

Bir öğrencim var, okul başladığında 83 aylık filandı. Diğer öğrencilerin ortalaması 66-67 ay. Bu öğrencim fiziksel olarak da gelişmiş durumda. Ancak ne yazık ki annesi çok fazla korumacı. Onlara veli ziyaretine gittim ve durumdan da bahsettim. Biraz konuştuk, gözlemlerimin tamamen doğru olduğunu fark ettim. Anneye durumu anlattım ve çocuğun öz güvenin artırılmasının gerektiğini bunun içinde ona sorumluluklar vermesinin gerektiğini, onu özgürleştirmesinin gerektiğini anlattım ama nafile. Hala o şekilde devam ediyor ve hemen hemen bütün öğrencilerim okumayı-yazmayı sökerken o hiç bir şey yapamıyor.

İşte ebeveyn tutumları henüz bebekken kendini göstermeye başlıyor. Korumacı, kendine bağlayıcı, öz güven aşılamayan ailelerin çocukları da ne yazık ki bu yönde geliş(em)iyor.

Hayatının geri kalanında da her daim başkalarına tutunma ihtiyacı, bir destekçi arıyorlar.

Onun içindir ki öz güveni olmayan, öz eleştirisi olmayan, özgür olmayan bireyler toplumda cirit atıyor.

Doğumla birlikte temel gereksinimlerini giderdiğimiz çocuğumuzun kendine yetmesini öğretmeliyiz. Bugün değil de yarın başlayayım mantığından uzaklaşarak ufak ufak bir şeyler yapmalıyız ki güçlü bir insan yetiştirelim.

Büyüdüğünde yardım arayan değilde yardım etmek için can atan bir birey...

Sürü psikolojisinde yok olan değilde sürünün akıllanmasına katkı sağlayan bir birey...